رضایت بیماران از مراقبت های پرستاری در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: بیشترین میزان مراقبت در رابطه با درمان و بهبودی بیماران بر عهده پرستاران است. ارائه مراقبت پرستاری با کیفیتی مطلوب، منجر به افزایش رضایت بیماران می شود و آنها را در امر مراقبت از خود یاری می نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رضایت بیماران از مراقبت های پرستاری ارائه شده در بخش های داخلی و جراحی انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی که در سال 1381 انجام شد، 300 بیمار که در طول مدّت پژوهش هر روز از بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های ولی عصر (عج) و امام رضا (ع) بیرجند ترخیص می شدند، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. دو ساعت قبل از ترک بخش، مصاحبه مدّون توسط پژوهشگر انجام شد و مشخصات فردی و میزان رضایت از ایفای پنج نقش عمده پرستاران با مقیاس سه گزینه ای لیکرت سنجیده شد.   یافته ها: در مجموع میزان رضایت از نحوه مراقبت های پرستاری، 2/27% زیاد، 66% متوسط و 8/6% کم بود. رضایت بیماران از ایفای نقش های پرستاران به تفکیک عبارت بود از: درمانی 6/11% کم، 8/48% متوسط و 6/39% زیاد؛ ارتباطی 2/5% کم، 52% متوسط و 8/42% زیاد، مدیریتی 28% کم، 2/61% متوسط و 8/10% زیاد، آموزشی 2/27% کم، 58% متوسط و 8/14% زیاد و حفاظتی 2/21% کم، 6/53% متوسط و 2/25% زیاد. بین متغیرهای سن، جنس، وضعیت تأهل، نوع بخش، شغل و نوع بیمه با میزان رضایت همبستگی وجود داشت. نتیجه گیری: کاهش وظایف جانبی پرستاران، افزایش مدّت ارتباط پرستار با بیمار و آموزش ضمن خدمت پرستاران منجر به ایجاد نگرش مثبت از پرستاری در بیماران و انعکاس آن به جامعه شده، طول مدّت بستری و هزینه های درمانی را کاهش می دهد